verslag Barbera, dag 1
Door: toonvanherwijnen
Blijf op de hoogte en volg Antonie
12 September 2011 | Nederland, Best
Hallo lieve Hollanders,
Hier zit ik dan, in Bosnie. Eindelijk krijg ik een beetje beeld van het land wat al jaren zo'n grote rol speelt binnen mijn gezin. Mijn eerste indruk, wat een prachtig land!! Het landschap is hier zo mooi en minimaal bebouwd. Wat voor ons een dorp is, is hier een stad. Wat hier een dorp genoemd wordt is niet meer dan wat hutjes op een berg. Ondanks dat de oorlog al jaren voorbij is, zie je het overal nog zo goed. Gebouwen zitten vol met kogelgaten, afgebrande huizen die nooit meer opgebouwd zijn. Eigenaren van die huizen zijn over het algemeen gestorven of gevlucht naar het buitenland.
Gisteren zijn we gaan eten bij Mirela, onze tolk in Bosnie.Wonderbaarlijk dat mensen die het vergeleken met ons zo slecht hebben, alleen maar druk bezig zijn om het ons naar de zin te maken. Wat dat betreft kan de gemiddelde nederlander hier nog heel wat leren met betrekking tot gastvrijheid! Mirela woont hier in Travnik en regelt alles hier voor ons. Een diner met de lokale bevolking dus.... dan komen ook de echte verhalen. Zo ligt Mirela haar vader met een hernia in bed, kapot te gaan van de pijn. Als je dan een verpleegkundige uit nederland bent weet je echt niet wat je hoort. Bij ons is het no problem om aan pijnmedicatie te komen, hier is het onbetaalbaar. En dat is hard, verschrikkelijk hard om te zien! Het liefst was ik naar de pinautomaat gelopen en had me complete spaarrekening leeg getrokken zodat we wijnstillers, incontinetiemateriaal en dergelijke voor de arme man konden kopen. Wat natuurlijk totaal geen nut heeft, want als "mijn" geld dan op is houdt het alweer op. Hardverscheurend dus!
Vandaag zijn we voor het eerst bij het schooltje geweest... voor zover je het echt een school kunt noemen als je de nederlandse scholen gewend bent. We zijn echt al flink opgeschoten, er is veel geschilderd de wc's zijn vervangen en de kleedkamers gaan ook al goed. Wat erg fijn was is dat we hulp kleren van de kinderen. Er zijn een paar menneke's met een kwast de buitenkant van de school gaan schilderen, prachtig om te zien.
En ja, ook ik heb verschrikkelijk hard gewerkt! En oke het was heet en ik ben niet dol op schuren, maar als je dan uit het raam kijkt en kinderen ziet is alles weer vergeten en ga je weer door. Dit werk geeft zo ontzettend veel voldoening. Het is en blijft een druppel op een gloeiende plaat, maar alle kleine beetjes helpen. En ik ben maar al te blij, dat ik daar een steentje aan kan bijdragen.
Hier besef je pas hoe bevoorrecht wij zijn! Puur geluk dat mijn wiegje op me stond te wachten in nederland.
Tot morgen allemaal!
Liefs, Barbera
Hier zit ik dan, in Bosnie. Eindelijk krijg ik een beetje beeld van het land wat al jaren zo'n grote rol speelt binnen mijn gezin. Mijn eerste indruk, wat een prachtig land!! Het landschap is hier zo mooi en minimaal bebouwd. Wat voor ons een dorp is, is hier een stad. Wat hier een dorp genoemd wordt is niet meer dan wat hutjes op een berg. Ondanks dat de oorlog al jaren voorbij is, zie je het overal nog zo goed. Gebouwen zitten vol met kogelgaten, afgebrande huizen die nooit meer opgebouwd zijn. Eigenaren van die huizen zijn over het algemeen gestorven of gevlucht naar het buitenland.
Gisteren zijn we gaan eten bij Mirela, onze tolk in Bosnie.Wonderbaarlijk dat mensen die het vergeleken met ons zo slecht hebben, alleen maar druk bezig zijn om het ons naar de zin te maken. Wat dat betreft kan de gemiddelde nederlander hier nog heel wat leren met betrekking tot gastvrijheid! Mirela woont hier in Travnik en regelt alles hier voor ons. Een diner met de lokale bevolking dus.... dan komen ook de echte verhalen. Zo ligt Mirela haar vader met een hernia in bed, kapot te gaan van de pijn. Als je dan een verpleegkundige uit nederland bent weet je echt niet wat je hoort. Bij ons is het no problem om aan pijnmedicatie te komen, hier is het onbetaalbaar. En dat is hard, verschrikkelijk hard om te zien! Het liefst was ik naar de pinautomaat gelopen en had me complete spaarrekening leeg getrokken zodat we wijnstillers, incontinetiemateriaal en dergelijke voor de arme man konden kopen. Wat natuurlijk totaal geen nut heeft, want als "mijn" geld dan op is houdt het alweer op. Hardverscheurend dus!
Vandaag zijn we voor het eerst bij het schooltje geweest... voor zover je het echt een school kunt noemen als je de nederlandse scholen gewend bent. We zijn echt al flink opgeschoten, er is veel geschilderd de wc's zijn vervangen en de kleedkamers gaan ook al goed. Wat erg fijn was is dat we hulp kleren van de kinderen. Er zijn een paar menneke's met een kwast de buitenkant van de school gaan schilderen, prachtig om te zien.
En ja, ook ik heb verschrikkelijk hard gewerkt! En oke het was heet en ik ben niet dol op schuren, maar als je dan uit het raam kijkt en kinderen ziet is alles weer vergeten en ga je weer door. Dit werk geeft zo ontzettend veel voldoening. Het is en blijft een druppel op een gloeiende plaat, maar alle kleine beetjes helpen. En ik ben maar al te blij, dat ik daar een steentje aan kan bijdragen.
Hier besef je pas hoe bevoorrecht wij zijn! Puur geluk dat mijn wiegje op me stond te wachten in nederland.
Tot morgen allemaal!
Liefs, Barbera
-
12 September 2011 - 16:28
Helma:
Geweldig verhaal, en idd ben er maar trots op dat je dit allemaal mag doen voor hun, ik ben ook trots op jou buurmeisje -
12 September 2011 - 17:23
Lilo:
LOVE U!!! <3 -
12 September 2011 - 17:56
Mama:
Hallo lieverd, wat een prachtig verslag heb je geschreven. Dit verslag komt recht uit je hartje. Ik ben apetrots op je meisje dat je zo goed bezig bent !!
Alles wat je geschreven hebt is zo herkenbaar, ik wou dat ik erbij was!!
heel veel lieve kusjes voor jou en papa
-
12 September 2011 - 18:16
Silvia:
Wat een geweldig stukje heb je geschreven, ik ben het helemaal met je eens,,,,,,,
Vind het best jammer dat ik er niet bij kan zijn.
Wens jullie morgen ook weer veel succes toe.
Groetjes, Silvia (vrouw Hans).
-
12 September 2011 - 20:43
Siska:
Geweldig en ontroerend,hoe je dit beschrijft,Veel suc6,,Liefs Siska. -
12 September 2011 - 21:28
Eempie:
Heee mupke!!!!
Wat een mooi verhaal!! Ik ben trots op je, vind het echt super knap dat je dit doet!
Liefs, xxx -
12 September 2011 - 22:01
Marianne Noot:
Hoe herkenbaar, zoals je dit alles schrijft.
Wat fijn dat je dit samen met je vader mag beleven. Ik gun het je om in de groepsdynamiek te zitten, te ervaren wat het is om met veteranen te werken en te ervaren wat het betekent voor je vader, dus indirect voor jezelf.
Liefs,
Marianne Noot
Moeder van Michiel
Echtgenoot van Peter
Schoonmoeder van Jan Willem
En ik draag je beider ouders een warm hart toe. -
13 September 2011 - 08:25
Laura:
Wij zijn ook TROTS op JOU!!!! Groetjes en veel lieve kusjes van alle bewoners en personeel van BERKT 14-16 -
13 September 2011 - 09:00
Anouk :
He Barbera, en papa van Barbera! echt super van jullie!! en leuk om er op deze manier een beetje van mee te beleven! heel veel succes nog daar en natuurlijk ook plezier xxxx Anouk -
13 September 2011 - 09:24
Carlijn:
Heel goed bezig meiske! x -
13 September 2011 - 10:24
Aleid Kaijzer:
Hoi Barbera en Toon,
Wat een hartverwarmende verhalen. Goed dat jullie dit doen en daar zijn ! Barbera, wat moet het als verpleegkundige idd moeilijk zijn om dit leed te zien.... Maar al kun je aan de fysieke pijn niets veranderen, je hebt je goedheid en hulpvaardigheid gegeven en dat heeft deze man vast heel veel goeds gedaan. Geniet van deze bijzondere dagen samen ! Veel succes !
Groeten, Aleid
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
