Verslag Barbera, dag 2
Door: toonvanherwijnen
Blijf op de hoogte en volg Antonie
13 September 2011 | Bosnië en Herzegovina, Travnik
Hallo allemaal,
Allereerst wil ik iedereen heel erg bedanken voor de lieve berichtjes, dit doet me echt verschrikkelijk goed!
Vandaag weer hard geklust met z'n allen, lees maar in het verslag van m'n vader. Mijn hoogtepunt van de dag was natuurlijk het contact met de kinderen... Gister ging ik met een dubbel gevoel naar huis omdat het me nog niet echt lukte om contact te krijgen met de kinderen. Je merkt goed aan hen dat je eerst hun vertrouwen moet winnen. Dat begon vanmorgen al goed want ookal spreken we niet elkaars taal, de taal van sport kent iedereen. Vanmorgen sleurde een groep meiden me de gymzaal in, ik mocht meedoen met de gymles. Toch maar goed dat ik dit jaar mee heb gedaan aan het Severinus volleybal toernooi, want ik speelde de sterren van de hemel, hahaha NOT! Nadat ik een tijd lang flink geschilderd had kon ik het niet meer laten om met de kinderen te gaan spelen, waarschijnlijk staan jullie daar totaal niet van te kijken. Eenmaal buiten werd in omringd door een hele groep kinderen die mijn handtekening wilde hebben. Huh, hoezo mijn handtekening was mijn eerste gedachte. Als je er daarna nog even over nadenkt is het helemaal niet zo vreemd. In hun ogen zijn wij een groep helden die hun geliefde school op komen knappen. Waar wij, verwende nederlanders, school over het algemeen zien als een verplichting is het voor hun een plek waar ze even zorgeloos kind kunnen zijn. De handtekeningen begonnen in de schriftjes, later op de armen. Toen ze mijn tatoo's zagen wilde ze die natuurlijk ook. Zodra ik klaar was met de ene stond de volgende alweer op me rug te kikken en voor ik het wist was ik een paar uur lang kunstwerken op hun armen aan het stiften. Want ja, als ze je als een held gaan zien, willen ze op je lijken. Dus eerst wilde iedereen sterretjes (die ik op me pols heb), daarna de B die in mijn nek staat en ga zo maar door. Er zijn kinderen die complete mouwtjes hebben laten tekenen, PRACHTIG!! Het klussen heb ik uiteindelijk links laten liggen, ik heb nu eindelijk het contact met de kinderen waar ik zo naar uitgekeken heb, dus neem ik het er even van. Er waren een aantal kroatische kinderen die vrij goed Duits spraken dus daar was weer een ingang. En langzaam aan kwamen er vragen en verhalen en wilde ze mij hun omgeving laten zien. Zo namen ze me mee naar een klein soort kermis, met een draaimolen. Zo trots dat ze daarop waren, hartverwarmend.
We hebben ze ook een nederlandse groet geleerd : "TIK 'M AAN OUWE!" Ze hebben hem inmiddels aardig onder de knie dus je hoord de hele dag niks anders, geweldig! Ze hebben zelfs geprobeerd om me wat Bosnische woorden proberen te leren, wat niet langer als 1 minuut blijft hangen hoor. Het enige woord wat ik goed ken is DOBRO, wat goed betekend.
De conclusie van de dag, deze kinderen zijn net als dat wij vroeger waren. Alleen leven ze in een land waar voor de volwassenen zoveel zorgen zijn, dat ze maar weinig 'kind' kunnen en mogen zijn. Wanneer je ze dan de aandacht geeft die ze verdienen stralen ze allemaal als zonnetjes en kunnen ze de ingewikkelde zorgen die ze hebben even laten varen....
P.S. mijn non-verbale communicatie skills komen hier zo goed van pas. Dus bedankt Severinus, dat jullie me hierin zo goed getraind hebben. Ik kan nu internationaal met kinderen communiceren en dat is iets wat mij verschrikkelijk gelukkig maakt!
Tot morgen allemaal!
Liefs, Barbera(mama)
Allereerst wil ik iedereen heel erg bedanken voor de lieve berichtjes, dit doet me echt verschrikkelijk goed!
Vandaag weer hard geklust met z'n allen, lees maar in het verslag van m'n vader. Mijn hoogtepunt van de dag was natuurlijk het contact met de kinderen... Gister ging ik met een dubbel gevoel naar huis omdat het me nog niet echt lukte om contact te krijgen met de kinderen. Je merkt goed aan hen dat je eerst hun vertrouwen moet winnen. Dat begon vanmorgen al goed want ookal spreken we niet elkaars taal, de taal van sport kent iedereen. Vanmorgen sleurde een groep meiden me de gymzaal in, ik mocht meedoen met de gymles. Toch maar goed dat ik dit jaar mee heb gedaan aan het Severinus volleybal toernooi, want ik speelde de sterren van de hemel, hahaha NOT! Nadat ik een tijd lang flink geschilderd had kon ik het niet meer laten om met de kinderen te gaan spelen, waarschijnlijk staan jullie daar totaal niet van te kijken. Eenmaal buiten werd in omringd door een hele groep kinderen die mijn handtekening wilde hebben. Huh, hoezo mijn handtekening was mijn eerste gedachte. Als je er daarna nog even over nadenkt is het helemaal niet zo vreemd. In hun ogen zijn wij een groep helden die hun geliefde school op komen knappen. Waar wij, verwende nederlanders, school over het algemeen zien als een verplichting is het voor hun een plek waar ze even zorgeloos kind kunnen zijn. De handtekeningen begonnen in de schriftjes, later op de armen. Toen ze mijn tatoo's zagen wilde ze die natuurlijk ook. Zodra ik klaar was met de ene stond de volgende alweer op me rug te kikken en voor ik het wist was ik een paar uur lang kunstwerken op hun armen aan het stiften. Want ja, als ze je als een held gaan zien, willen ze op je lijken. Dus eerst wilde iedereen sterretjes (die ik op me pols heb), daarna de B die in mijn nek staat en ga zo maar door. Er zijn kinderen die complete mouwtjes hebben laten tekenen, PRACHTIG!! Het klussen heb ik uiteindelijk links laten liggen, ik heb nu eindelijk het contact met de kinderen waar ik zo naar uitgekeken heb, dus neem ik het er even van. Er waren een aantal kroatische kinderen die vrij goed Duits spraken dus daar was weer een ingang. En langzaam aan kwamen er vragen en verhalen en wilde ze mij hun omgeving laten zien. Zo namen ze me mee naar een klein soort kermis, met een draaimolen. Zo trots dat ze daarop waren, hartverwarmend.
We hebben ze ook een nederlandse groet geleerd : "TIK 'M AAN OUWE!" Ze hebben hem inmiddels aardig onder de knie dus je hoord de hele dag niks anders, geweldig! Ze hebben zelfs geprobeerd om me wat Bosnische woorden proberen te leren, wat niet langer als 1 minuut blijft hangen hoor. Het enige woord wat ik goed ken is DOBRO, wat goed betekend.
De conclusie van de dag, deze kinderen zijn net als dat wij vroeger waren. Alleen leven ze in een land waar voor de volwassenen zoveel zorgen zijn, dat ze maar weinig 'kind' kunnen en mogen zijn. Wanneer je ze dan de aandacht geeft die ze verdienen stralen ze allemaal als zonnetjes en kunnen ze de ingewikkelde zorgen die ze hebben even laten varen....
P.S. mijn non-verbale communicatie skills komen hier zo goed van pas. Dus bedankt Severinus, dat jullie me hierin zo goed getraind hebben. Ik kan nu internationaal met kinderen communiceren en dat is iets wat mij verschrikkelijk gelukkig maakt!
Tot morgen allemaal!
Liefs, Barbera(mama)
-
13 September 2011 - 17:47
Eempie:
Ahhh schat, wat goed om te horen! Je bent echt een topper! Ik zie je al helemaal spelen met de kinderen daar en de kindjes die genieten van jou en jij van hun! Superrrr dat je dit doet! Liefssssssss dikke kus amy -
13 September 2011 - 18:06
Ka:
helemaal top babs!! ben trots op je :) -
13 September 2011 - 19:36
Marianna:
Wat leuk om dit allemaal te lezen, moet echt dankbaar werk zijn. Ervaringen om nooit meer te vergeten. Fantastisch hoor! -
13 September 2011 - 20:13
Marjo Vd Hurk:
Dank voor de verslagen. Ik als moeder van luc lees graag mee over jullie gebeurtenissen. Ik kan jullie werk en inzet enorm waarderen! Veel succes en dank jullie wel!! Veel groeten en liefs uit Geldrop. tik em aan .. marjo. -
13 September 2011 - 21:06
An En Jan Wijntjes:
Goed werk wat jullie daar doen.
Morgen ook een interessante dag toe gewenst in de plaatsen die jullie noemde.
Probeer ook wat foto's te maken opdat we kunnen zien hoe het werk vordert.
Succes donderdag met het laminat leggen, en de toiletten zullen vast ook super worden.
Grutn uut Assn -
13 September 2011 - 21:26
Silvia:
Hallo Barbara,
Wat fijn te lezen dat je vandaag wat leuks hebt opgebouwd en gespeeld met de kinderen.
Dit zullen jij en de kinderen niet gauw vergeten , weet ik zeker!
Heel ontroerend vind ik.
Voor morgen en fijne dag toegewenst, en ik w8 weer op je volgende verslag hoor!
Doe iedereen de Groetjes!! -
13 September 2011 - 22:10
Jan:
Hoi Barbara, geweldig om te lezen wat jullie allemaal doen en vooral de effecten daarvan. Succes ermee.
groet Jan -
14 September 2011 - 04:50
Paula Van Der Spek:
Hallo Barbara, wat is er een geweldige meid uit je gegroeid.
Heb je leren kennen toen je 1,5 jaar oud was met een zeer pittig karakter, gelukkig was ik zo'n sterk karakter met onze Claudia wel gewend.De paar jaar dat we naast jullie in duitsland hebben gewoond was een leuke tijd.
Ook wij zijn erg trots op je en het resultaat van zo'n week in het buitenland werken (weet ik uit ervaring)is het volgende: Je lichaam is dan een beetje kapot,je eigen rugzakje is leeg maar je batterijen zijn weer volgeladen.Waarschijnlijk hou je er een verslaving aan over, om weer terug te gaan.
Heel veel succes nog en de Hartelijke groeten van Hans en Paula van de Spek -
14 September 2011 - 05:39
Helma:
Goed en lief om zo je verhalen te lezen, je bent een kanjer -
14 September 2011 - 07:21
Nicole Scheepers:
Hoi Babs,
De verslagen van jou en jouw vader zijn boeiende verhalen, het is zo mooi om te lezen. Dat de kinderen niet meer bij jou zijn weg te slaan is geen verrassing. Jij bent altijd zo hartelijk en vrolijk tegen kinderen dat zij jou wel leuk moeten vinden!
Geniet van deze ervaring en veel succes met klussen ook voor de rest van de groep.
Gr. Nicole -
14 September 2011 - 08:27
Jolanda:
Wat ben je toch een TOPPER!!!!!!
Heel ontroerd hoe jij met de kinderen ongaat. -
14 September 2011 - 08:35
Mama:
hallo lieverd, eindelijk heb je dan het contact met de kinderen waar je al zo lang naar uit gekeken hebt en ik zie het al helemaal voor me hoe mijn geweldige dochter een grote groep kinderen met zich mee trekt en zorgt dat een ieder aandacht krijgt en dat er veel gelachen wordt!!!
Vandaag moeten de kinderen je effe missen want je gaat nog meer van dit prachtige land zien en nog meer te weten komen over de geschiedenis en de verschrikkingen van de oorlog die ze hebben meegemaakt. Vandaag in het tunnel museum zal je wel een traantje laten en veel te veel indrukken krijgen van de ellende die daar geweest is en waarvan de naween nog dagelijks voelbaar zijn.Maar het wordt ook een dag van saamhorigheid en je zult zien dat jullie als groep èèn zijn. veel succes vandaag en ik spreek je vanavond weer.
dikke kus van mama -
14 September 2011 - 11:01
Mandy:
Ahh, klinkt echt super allemaal! Echt zeer dankbaar werk! Geniet er nog van! En af en toe heb je dus nog wel iets aan severinus;) X -
14 September 2011 - 12:46
Leen:
Ola, alles DOBRO..........? Zo te lezen doe je enorm veel indrukken op. De indrukken en gevoel is voor heel veel mensen heel herkenbaar. Ik krijg gelijk gedachtes die terug gaan naar de tijd die ik ook daar heb gezeten maar ook in andere gebieden. Het moeilijke is het gevoel naast je neerleggen want je kunt niet de wereld op je schouders nemen. Ik vind het wel enorm goed van je dat je samen met je pa ( in mijn ogen een geweldige vent ) de moeite hebt genomen om met eigen ogen te zien hoe het land het daar is, hoe de mensen zijn en om met eigen ogen te zien hoe het de mensen daar gaat. Ik kan nog wel even doorgaan maar dat doe ik niet, hahaha. We babbelen wel als je weer terug bent. Enorm veel plezier en doe iedereen de groetjes van mij!!! Knuffel Leen -
14 September 2011 - 15:25
Oma Van Herwijnen:
ik heb je verhalen gelezen, dat was natuurlijk zakdoeken erbij.Geweldig wat jullie daar aan het doen zijn. Ikzou me bijna schamen dat ik ben wezen winkelen,dat is hier zo gewoon, maar ik ga er voortaan eerst bij nadenken of het werkelijk wel nodig is.Maar aan de andere kant moet je wel met je leven doorgaan en er trots op zijn dat dat je kinderen zo goed bezig zijn. Wat een geweldig gevoel moet dit zijn om die kinderen zo blij te maken. Ik hoop dat jullie de kracht en energie hebben om dit karwei tot een goed einde te brengen.Wat leuk dat wij ook de reakties van diverse mensen kunnen lezen.
Heel veel sukses en tot het volgende bericht. grtjs opa enh oma. -
15 September 2011 - 09:37
Maira:
Ik zit hier gewoon echt te huilen als een kleine Baby! echt zo mooi allemaal! Ik vind het echt zo geweldig van je Babs dat je dit allemaal doet!!
I'm proud to be your friendje!!!!
xxxx Kamo toett!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
