20ste etappe Banja Luka - Travnik
Blijf op de hoogte en volg Antonie
20 September 2015 | Bosnië en Herzegovina, Travnik
De twintigste etappe zit er op. De rit van Banja Luka naar Travnik. We volgenden de route die ik tijdens mijn beide uitzendingen zo vaak gereden heb. Deze heette toentertijd Route Clog en het was echt een "vreemd" gevoel om hier nu met de fiets overheen te rijden. Dat had ik dus twintig jaar geleden niet kunnen verzinnen. Het werd uiteindelijk voor ons een fysiek en emotioneel een pittige tocht.
Eenmaal buiten Banja Luke zijn we een stuk langs de oever van de Vrbas gereden. Na een kilometer of 10 begon de eerste beklimming die eigenlijk wel zo'n 40km aanhield. Afwisselend van steile tot minder steil en veel vals plat.
Ons lunchpunt was in Skender Vakuf wat in de oorlog is hernoemd is tot Knezevo. Hier was in mijn tijd het C-team (IFOR) en later het B-team (SFOR) gestationeerd.
Na het eten zijn we aan een afdaling begonnen van ruim 10km lang die ons het Ugardal in leidde... Tijdens deze afdaling presteerde Oscar het om driemaal lek te rijden. Onder in het Ugardal, waar ik jaren geleden veel van mijn missiewerk volbracht heb, begon het finalestuk van de rit. Een pittige beklimming om het dal weer uit te komen om zo op de hoogvlakte van Gostilj te komen. Tijdens deze beklimming regelmatig even gestopt om van het uitzicht te genieten maar zeker ook om mijn herinneringen hun plaats terug te geven. Het werd steeds drukker in mijn hoofd en dat werd me soms even teveel. Gemengde gevoelens over wat ik hier allemaal beleefd heb. Zeker tijdens mijn eerste uitzending waar ik hier heel veel tijd heb doorgebracht met mijn Britse maatje Charly Place.
Gelukkig is Oscar bij me gebleven. Hij had op zijn beurt ook een aantal moeilijke momenten die hem, hoe vreemd het ook klinkt, terugvoerden naar zijn tijd in Afghanistan. Diep respect voor hem dat hij deze confrontatie is aangegaan en heeft gedragen. Ik hoop echt dat zijn pad vanaf nu lichter voor hem gaat worden. Maar ook Patrick vecht zich door een emotioneel dal. Ook het gebied waar we nu zijn is voor hem heel confronterend. Het fietsen helpt hem met zijn "gevecht" maar ik hoop echt dat zijn aanwezigheid hier ook de rust in zijn hoofd terug kan brengen.
John, jongen wat had hij het zwaar. Niet alleen omdat zijn benen steeds zwaarder werden maar zeker ook de terugkeer naar dit gebied trekt zwaar aan hem. Ik hoop ook voor hem dat alles zijn plaats gaat krijgen.
Wilbert, terug daar waar jouw leven een totaal andere wending kreeg. Het maakt niet uit hoe je er komt, ik weet zeker dat je er gaat komen. Deze klus ga je klaren en met een rechte rug.
Ton en Geert, "bruurs" met een missie. "Bruurs" door dik en dun. Wat een fantastisch koppel. Ik geniet van jullie.
Tom, "the General van de Easy company". In een voor jou vreemd landschap als een drijfveer voor de totale groep.
Wim, onze geestelijk verzorger op de fiets. Ik weet niet waar jij die kracht vandaan haalt of eigenlijk toch wel. Dank je voor jouw "oor".
Jan-Willem, jij met jouw persoonlijk gevecht. Eindelijk die "rugzak" afgedaan. Ik hoop echt dat dit jou verlichting geeft.
Jason, our Canadian Brother, it's an honour to ride with you. Thanks for guiding us along your beloved goath trail and shouting us thrue the rain.
Todd, it was a pitty that you had to leave us so sudden. Thanks for jouning us and for sharing your emotions with us on your last day in Ljubljana...
Klaus, seit die start mit uns und immer voran.
Nina, für dich auch zum ersten mal wieder zurück in Bosnien. Wie du so kräftig durchhalt und danke für die gute gesprächen.....
Erik, power mecanicien.... Bedankt voor jouw inzet. Ook deze reis is voor jou zwaar maar man maar ondanks alles duw je jezelf weer door.
Milos, jij als vliegende keeper in het team. Bedankt jongen...
Het support team Piet, Hein, Jürgen, Lutz, Peter, Marianne en Wil bedankt voor al jullie goede zorgen en ondersteuning. Want zo der jullie hadden we dit echt niet gered.
Het eind van deze bewogen etappe had voor mij en Wil nog een verassing in petto.
Toen we in Travnik bij het hotel arriveerden stonden daar onze dochters Barbera en Liliane ons op te wachten. Ik was totaal overdonderd. Zij waren in mijn beleving op vakantie in Kroatië maar dat alles was dus een rookgordijn. Zij waren al vanaf dinsdag bij onze vriendin Mirela in Travnik om ons te verassen. Hier werd ik dan ook heel blij van.
Een bewogen dag door een bewogen land.
Ik hoop niet dat ik iemand vergeten ben maar m'n hoofd zit dan ook zo vol dat ik wel uren zou kunnen doorschrijven.
Vandaag rustdag en morgen de finale rit naar Sarajevo.
I Can You Can We Can......
Houdoe en tot de volgende blog
Eenmaal buiten Banja Luke zijn we een stuk langs de oever van de Vrbas gereden. Na een kilometer of 10 begon de eerste beklimming die eigenlijk wel zo'n 40km aanhield. Afwisselend van steile tot minder steil en veel vals plat.
Ons lunchpunt was in Skender Vakuf wat in de oorlog is hernoemd is tot Knezevo. Hier was in mijn tijd het C-team (IFOR) en later het B-team (SFOR) gestationeerd.
Na het eten zijn we aan een afdaling begonnen van ruim 10km lang die ons het Ugardal in leidde... Tijdens deze afdaling presteerde Oscar het om driemaal lek te rijden. Onder in het Ugardal, waar ik jaren geleden veel van mijn missiewerk volbracht heb, begon het finalestuk van de rit. Een pittige beklimming om het dal weer uit te komen om zo op de hoogvlakte van Gostilj te komen. Tijdens deze beklimming regelmatig even gestopt om van het uitzicht te genieten maar zeker ook om mijn herinneringen hun plaats terug te geven. Het werd steeds drukker in mijn hoofd en dat werd me soms even teveel. Gemengde gevoelens over wat ik hier allemaal beleefd heb. Zeker tijdens mijn eerste uitzending waar ik hier heel veel tijd heb doorgebracht met mijn Britse maatje Charly Place.
Gelukkig is Oscar bij me gebleven. Hij had op zijn beurt ook een aantal moeilijke momenten die hem, hoe vreemd het ook klinkt, terugvoerden naar zijn tijd in Afghanistan. Diep respect voor hem dat hij deze confrontatie is aangegaan en heeft gedragen. Ik hoop echt dat zijn pad vanaf nu lichter voor hem gaat worden. Maar ook Patrick vecht zich door een emotioneel dal. Ook het gebied waar we nu zijn is voor hem heel confronterend. Het fietsen helpt hem met zijn "gevecht" maar ik hoop echt dat zijn aanwezigheid hier ook de rust in zijn hoofd terug kan brengen.
John, jongen wat had hij het zwaar. Niet alleen omdat zijn benen steeds zwaarder werden maar zeker ook de terugkeer naar dit gebied trekt zwaar aan hem. Ik hoop ook voor hem dat alles zijn plaats gaat krijgen.
Wilbert, terug daar waar jouw leven een totaal andere wending kreeg. Het maakt niet uit hoe je er komt, ik weet zeker dat je er gaat komen. Deze klus ga je klaren en met een rechte rug.
Ton en Geert, "bruurs" met een missie. "Bruurs" door dik en dun. Wat een fantastisch koppel. Ik geniet van jullie.
Tom, "the General van de Easy company". In een voor jou vreemd landschap als een drijfveer voor de totale groep.
Wim, onze geestelijk verzorger op de fiets. Ik weet niet waar jij die kracht vandaan haalt of eigenlijk toch wel. Dank je voor jouw "oor".
Jan-Willem, jij met jouw persoonlijk gevecht. Eindelijk die "rugzak" afgedaan. Ik hoop echt dat dit jou verlichting geeft.
Jason, our Canadian Brother, it's an honour to ride with you. Thanks for guiding us along your beloved goath trail and shouting us thrue the rain.
Todd, it was a pitty that you had to leave us so sudden. Thanks for jouning us and for sharing your emotions with us on your last day in Ljubljana...
Klaus, seit die start mit uns und immer voran.
Nina, für dich auch zum ersten mal wieder zurück in Bosnien. Wie du so kräftig durchhalt und danke für die gute gesprächen.....
Erik, power mecanicien.... Bedankt voor jouw inzet. Ook deze reis is voor jou zwaar maar man maar ondanks alles duw je jezelf weer door.
Milos, jij als vliegende keeper in het team. Bedankt jongen...
Het support team Piet, Hein, Jürgen, Lutz, Peter, Marianne en Wil bedankt voor al jullie goede zorgen en ondersteuning. Want zo der jullie hadden we dit echt niet gered.
Het eind van deze bewogen etappe had voor mij en Wil nog een verassing in petto.
Toen we in Travnik bij het hotel arriveerden stonden daar onze dochters Barbera en Liliane ons op te wachten. Ik was totaal overdonderd. Zij waren in mijn beleving op vakantie in Kroatië maar dat alles was dus een rookgordijn. Zij waren al vanaf dinsdag bij onze vriendin Mirela in Travnik om ons te verassen. Hier werd ik dan ook heel blij van.
Een bewogen dag door een bewogen land.
Ik hoop niet dat ik iemand vergeten ben maar m'n hoofd zit dan ook zo vol dat ik wel uren zou kunnen doorschrijven.
Vandaag rustdag en morgen de finale rit naar Sarajevo.
I Can You Can We Can......
Houdoe en tot de volgende blog
-
20 September 2015 - 09:42
Elise :
Super mooi verslag! Geniet vandaag van elkaar! En natuurlijk succes voor de laatste rit morgen! -
20 September 2015 - 12:34
René:
Toon,
Diep respect, geweldig! Succes die laatste etappe. -
20 September 2015 - 14:26
Yvonne Brons:
echt petje af voor wat jullie presteren...geweldig!,mooi dat de meisjes er voor jou zijn...Super gezinnetje!!!. Heel Veel Plezier vandaag met de rustdag en Heel Veel Succes morgen voor al weer de laatste rit voor jullie... -
21 September 2015 - 07:56
MIke:
respect mannen en vrouwen! -
21 September 2015 - 08:07
Jos:
Bewonderingswaardig wat een doorzettingsvermogen. Top en succes met de finale rit! -
21 September 2015 - 08:20
Carola Vlierboom:
Allemaal helden, diep buiging Toon! Zo tof om jou en je maten op deze manier te volgen. Veel succes vandaag en geniet! Geniet zo hard je kan met al je liefsten om je heen! -
21 September 2015 - 11:15
Rick:
Hoi Toon, Goed te lezen hoe jullie hiermee omgaan het zal een rollercoaster zijn. succes met jullie laatste etappe. -
21 September 2015 - 14:18
Fred:
Toon,
Ik heb nu drie verslagen achter elkaar gelezen.
Een super prestatie van het hele team e knap dat jullie hier fysiek en mentaal zo sterk zijn.
RESPECT met hoofdletters.
Fred
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
