Eerste dag klussen

Vandaag was dan de dag waarop we dan eindelijk gingen doen waarvoor we vertrokken zijn. Het opknappen van de school. Vroeg uit de veren, lekker ontbeten en met z'n allen richting de school.
Ditmaal hoeven we niet zo ver te rijden naar de school dus dat was zo gepiept. Aangekomen bij de school werden we welkom geheten door één van de jongste klassen van de school en er gebeurde wat eigenlijk alleen maar aan het eind van de projecten gebeurt, er werden nu al wat traantjes weggepinkt. Als je dan al die verwachtingsvolle smoeltjes ziet, dat doet je dan toch echt wat.
Na het welkomswoord snel een rondleiding door de school om met eigen ogen te zien wat we te doen hebben deze week.
Zeker de opstart op maandag is het een drukte van jewelste, het leek hartstikke omgeorganiseerd maar toch was er een structuur te vinden in deze wirwar. Snel hebben we de indeling van de werkzaamheden bekend gemaakt en de bussen leeggehaald.
Vol overgave ging een ieder aan de slag, de één wat onwennig omdat het de eerste keer is, de ander al druk aan de gang omdat het de vorige projecten ook zo ging.
We hadden natuurlijk ook heel veel bekijks van de kinderen want dat maak je natuurlijk, zeker in Bosnië, niet altijd mee dat er in een keer een heleboel vreemde mensen, die je ook nog niet eens kan verstaan, in jouw school aan het werk gaan. In eerste instantie was de toenadring heel voorzichtig maar na enige grappen en grollen was het ijs gebroken en werden er al voorzichtig gesprekjes gevoerd waarbij de oudste leerlingen ook al hun kennis van de engelse taal wilde uitproberen.
ook krgen we vandaag bezoek van de Inspecteur Generaal der Krijgsmacht, de generaal Oostendorp, op bezoek. Hij was niet zomaar bij ons op bezoek maar daar kom ik zo wel even op terug. De generaal draagt de veteranen en zeker onze stichtingh een warm hart toe en heeft met een ieder gesproken en zijn waardering over het project en de inzet van onze stichting voor de veteranen.
We zijn vandaag al een heel eind gekomen met de werkzaamheden, er werd druk geschilderd, aan de toiletgroepen gewerkt, de lampen verwijderd en de kleedruimtes voorbereid voor het schilderwerk. We hebben al twee leslokalen zo als totaal in de verf staan, de "hurkpotten"zijn uit de toiletgroep verwijderd zodat we daar ook met de opbouw kunnen gaan beginnen.
Na een lange dag hardwerken hadden we vanavond nog een heel belangrijke ceremonie voor de boeg. Één van onze reisgenoten, Stefan van Erp, kreeg uit handen van de generaal Oostendorp de Draag Insigne Gewonden uitgereikt. Dit was ook de belangrijkste reden dat de Inspecteur Generaal der Krijgsmacht bij ons bezoek was.
Vooer diegene die niet weten wat deze draaginsigne inhoud. Deze wordt uitgereikt aan militairen die tijdens hun inzet bij een (vredes)missie fysiek of psychisch gewond zijn geraakt.
Dit was dan ook voor ons een emotioneel moment omdat dit voor een groot deel van de reisgenoten een heel herkenbaar is. Voor Stefan was dit natuurlijk ook een heel zwaar maar zeker ook een mooi moment om zijn DIG op deze manier, in het land waar hij zijn "kras" heeft opgelopen, te mogen ontvangen.
Ik zal er dan ook geen geen doekjes omheen winden dat ook bij mij de waterlanders over m'n wangen liepen. Ik was dan ook echt blij dat ik samen met Liliane dit moment mocht delen.
We hebben de avond gezellig afgesloten bij de lokale pizzeria zoals we bij elk project op de maandagvand doen.
Ik draai er voor vandaag een punt aan want morgen weer vroeg op en op naar een nieuwe dag vol mooie dingen.

Tot de volgende blog.

Grtz Toon